Przejdź do zawartości

Lektor (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lektor
The Reader
Gatunek

melodramat

Rok produkcji

2008

Data premiery

10 grudnia 2008
13 marca 2009 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone
Niemcy

Język

angielski

Czas trwania

123 min

Reżyseria

Stephen Daldry

Scenariusz

David Hare

Główne role

Kate Winslet
Ralph Fiennes
David Kross

Muzyka

Nico Muhly

Zdjęcia

Roger Deakins
Chris Menges

Scenografia

Eva Stiebler
Brigitte Broch
Erwin Prib

Kostiumy

Donna Maloney
Ann Roth

Montaż

Claire Simpson

Produkcja

Donna Gigliotti
Anthony Minghella
Redmond Morris
Sydney Pollack

Wytwórnia

The Weinstein Company
Mirage Enterprises
Neunte Babelsberg Film
Filmförderungsanstalt
Deutsche Filmförderfonds
Medienboard Berlin-Brandenburg
Mitteldeutsche Medienförderung
Filmstiftung Nordrhein-Westfalen

Dystrybucja

The Weinstein Company

Budżet

40.000.000 $ (szacowany)

Lektor (ang. The Reader) − amerykańsko-niemiecki melodramat z 2008 roku w reżyserii Stephena Daldry’ego. Scenariusz filmu autorstwa Davida Hare'a napisany został na podstawie powieści Lektor (1995) autorstwa Bernharda Schlinka. Zdjęcia do filmu były realizowane w Niemczech i Polsce (w lubelskim Muzeum na Majdanku[1]).

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Niemcy (Neustadt), rok 1958. Piętnastoletni Michael Berg słabnie na ulicy. Pomocy chłopcu udziela starsza o ponad 20 lat Hanna Schmitz. Skutkiem spotkania jest romans obydwojga bohaterów. Hanna domaga się w trakcie każdej schadzki, aby chłopiec czytał jej książki. Namiętny romans kochanków przerwany jest przez nagłe zniknięcie kobiety. Mija osiem lat, Michael jest studentem prawa. W Niemczech trwają procesy nazistowskich zbrodniarzy; Michael uczestniczy w nich jako obserwator. Niespodziewanie w jednej z podsądnych rozpoznaje Hannę, która jest oskarżona o popełnienie zbrodni wobec Żydów w okupowanej Polsce. W trakcie procesu Michael poznaje nieznane oblicze swojej dawnej kochanki. Miłość do niej walczy w nim z potępieniem za to, co robiła; stara się na nowo określić swoje uczucia do niej. Przełomowa wydaje się wizyta w obozie zagłady. Pod koniec procesu chłopiec uświadamia sobie, że Hanna jest analfabetką, a jej analfabetyzm może być okolicznością łagodzącą przy wydawaniu wyroku. Kobieta jednak nie przyznaje się do tego, wybierając więzienie. Dręczony sprzecznymi motywami Michael w końcu także decyduje się nie ujawniać swojej wiedzy. Kobieta zostaje skazana na dożywocie.

Po latach, już jako wzięty prawnik, dręczony wyrzutami sumienia Michael zaczyna wysyłać dawnej kochance do więzienia nagrane przez siebie na kasetach magnetofonowych dzieła światowej literatury, te same, które kiedyś czytał jej podczas schadzek. Dla Hanny jest to impuls, aby nauczyć się czytać i pisać. Kiedy, po dwudziestu latach, Hanna ma zostać zwolniona z odbywania kary, Michael zgłasza się do więzienia ze zobowiązaniem, że znalazł jej mieszkanie i pracę. Daje jej jednak do zrozumienia, że nie może liczyć na nic więcej z jego strony. Hanna tuż przed wyjściem na wolność popełnia samobójstwo w celi. Pozostawia pożegnalny list, w którym prosi Michaela, aby przekazał zgromadzone przez nią pieniądze córce jednej z jej żydowskich ofiar. Po rozmowie z kobietą - zamieszkałą w Nowym Jorku - postanawia wpłacić środki na rzecz organizacji żydowskiej walczącej z analfabetyzmem. W ostatniej scenie Michael opowiada swojej dorosłej córce o kobiecie, która zmieniła całe jego życie.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]